Znam tylko dwie osoby odprawiające msze na balkonie.

Jedną z nich jest Benedykt XVI (znam go z widzenia) w Rzymie, a drugą ksiądz Jasiu w Zaporożu, na Ukrainie. Ponieważ w Rzymie już byłem i widziałem jak to się robi, to teraz kolej na Zaporoże wyszła i postanowiłem to ujrzeć…

W wakacje dzwonie więc do Jasia, aby go ucieszyć powiadomieniem o moim rychłym przybyciu, a ten jakiś taki niemrawy…

 - Obudziłem Cie? – pytam

- Nieeeeeeee – ledwo co odpowiada

-Chory jesteś?– Głębię temat

- Nieeeeeeeee- jeszcze słabiej ze słuchawki dobiega

- Hmmm, „wczorajszy” może jesteś? – moja ciekawość sięga zenitu

- Nieeeeeeeeeeeeeeeeeeee – trudno już nawet przez trzaski telefonu szept wychwycić – po prostu w nocy znów było 42 stopnie ciepła, a teraz temperatura jeszcze rośnie……

Nie dziwicie się więc, ze wyjazd do Jasia na jesień odłożyłem.

. - .

Ostatecznie dobrałem sobie obstawę (znany czytelnikom Ks. Rysiu i wysokiej rangi funkcjonariusz policji państwowej – dla wyjaśnienia, to były dwie różne osoby) spakowałem audika i w drogę, 1200 km od rodzinnego Rzeszowa….[1]

Zaporoże to całkiem spore miasto. Tak z 800 tys. ludzi, leży administracyjnie- jak sama nazwa wskazuje, na Zaporożu (coś takiego jak województwo), które leży historycznie – jak sama nazwa wskazuje – na Zaporożu (kraina historyczna). Jasiu ma parafie tak z 700 tysięcy luda. A jego kościół mieści się na jednym z robotniczych osiedli miasta. Adres:  Ukraina , 69123 Zaporizhzhia,  vul. Marshala Sudca 7/39. Nie bardzo rozumiałem to 7/39, ale okazało się ze” Rymsko-Katolytska Tserkva sv. O. Pio” mieści się po prostu w mieszkaniu na parterze w bloku. Odnaleźliśmy Jasia z jego Tserkwą i rozkładamy się po pokojach. Ks. Rysiu zamieszkuje malutki pokoik, nadkomisarz dostaje do użytku rozkładaną kanapę w pomieszczeniu, które służy jako:

a)      Rozszerzenie kaplicy

b)      Jadalnia

c)       Miejsce spania gościnne

d)      Miejsce zabaw dla dzieci, które wraz z rodzicami do Tserkvy przychodzą

Ja znajduję nocleg w pomieszczonku koło ołtarza – w zakrystii. Miejsca tam tyle, że jak rozłożę się wzdłuż, to nogi mi się opierają o ścianę, plecami opieram się o szafę z ornatami i ubraniami mszalnymi, a głowa spoczywa na klęczniku przenośnego konfesjonału.  I póki co to chyba jestem wygrany z tymi noclegami. Bo komisarz (nad) musi wstawać w wyrka zanim pierwsze babcie przyjdą sobie na godzinkę przed poranną mszą odmówić różaniec (głupio by Ci było przy nich się przebierać z piżamy, więc dobrze Ci radze – wstań zanim one przyjdą – tak radzi ks. Jasiu nadkomisarzowi ), a ja jestem traktowany bardziej ulgowo – śpij, jak długo chcesz, jakby kto do spowiedzi przyszedł, to przynajmniej głowę z klęcznika zabierz….

A wracając do odprawiania mszy na balkonie: aby powiększyć kaplicę, zabudowano balkon, wyburzono ścianę pomiędzy pokojem i (zabudowanym już) balkonem i Jasiu msze odprawia stojąc na balkonie. Ołtarz zbudowano na miejscu wyburzonej ściany, bezpośrednio na wciąż istniejącym i działającym kaloryferze. I w ten sposób powstał jedyny w Europie podgrzewany ołtarz.

Myślę, że Jasiu mógłby śmiało zgłosić to kuriozum do jakiejś miejscowej izby turystyki i włączyć swoją Tserkve do zwiedzania, pobierać opłaty i na pewno niezłą kasę by na tym zgarnął…