Stare indyjskie(tak naprawdę nie wiem czyja to ludowa mądrość, ale z uwagi na cel podróży przyjmijmy, że indyjskie) przysłowie mówi: Nawet najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku….

Pierwszy krok- autem z Rzeszowa do Warszawy (i 4 godziny czekania), już uczyniłem,

Drugi krok z Warszawy do Londynu (i 4 godziny czekania) też mam odfajkowany, teraz pora na trzeci, z Londynu do Colombo… Siedzimy z Walentym[1] już w samolocie, wygodnie w fotelikach, procedura startowa trwa. Właśnie puszczają film instruktażowy Czego Nie Wolno W Samolocie. Niby widziałem go już wiele razy, ale i tak oglądam. I nagle zauważam straszną rzecz: Ten film jest SEKSISTOWSKI !!!! Bo patrzę i patrzę, a te wszystkie rzeczy Których Robić Nie Wolno wykonuje MEŻCZYZNA !!! Nie, żeby raz kobita, raz facet, o nie! Ciągle tylko mężczyźni coś nie tak robią i trzeba im zwracać uwagę!! Postanawiam, że zaraz po powrocie napiszę protest do Lankan Air o nierówne traktowanie płci! Ale w tym momencie wchodzą lankijskie stewardesy w strojach służbowych…. Zwiewne suknie wokół kształtnych bioder, obcisła chusta wokół ramion, odkryty nową modą płaski brzuszek i kruczoczarny włos i delikatno oliwkowa cera…

I już wszystko rozumiem, film ma podłoże życiowe… Żałuję, że nie palę- no trudno- bo zaraz bym wyciągnął papierosa, może chociaż bagaż umieściłem niewłaściwie w luku, cokolwiek żeby tylko przyszła do mnie i zwróciła mi uwagę….

Ale widzę, że Walenty prowadzi podobny tok rozumowania. Porozumiewamy się wzrokiem i bez słów ustalamy plan działania: ja nie schowam stolika, a on nie zapnie pasa przy starcie… Na razie ja prowadzę – Walek siedzi przy oknie, a ja przy przejściu i stewardesa żeby zapiąć mu pas będzie się musiała nade mną nachylić…

Lecimy już 4 z 11 godzin pomiędzy Heatrow a Colombo, mijamy Koszyce. Jesteśmy na wysokości 10 km i gdyby nie było chmur to, kurde mógłbym stąd swój dom zobaczyć. Trochę to wkurzające, że po prawie 20 godzinach w podróży znów nad własną chałupą jestem…

Colombo,  lądowanie i pobyt na nowym terminalu lotniczym, i oczywiście – 4 godziny czekania. Wszyscy uczestnicy wyjazdu już siedzą w barze kawowym, ja docieram ostatni. Mają tu Internet bezprzewodowy za frajer, więc oczy w laptopy wlepione i wszyscy tylko siorbią kawę. Ja też kupuje sobie kawę, płacę barmanowi 5,50 USD wypijam i czuje w sercu ukłucie: dowiaduje się, że kawa jest fundowana przez organizatora wyjazdu, a ja się pospieszyłem i sam se zapłaciłem… Ale teraz to już głupio żądać zwrotu gotówki….