Godzina 3 rano. Lądujemy w porcie lotniczym na wysepce, gdzie nie ma nic. Tylko pas startowy, budynek dworca , przystań dla łodzi. I nic więcej. W temperaturze +27C, o trzeciej rano, styczeń, czekamy w kolejce do odprawy celnej. Rozdają nam informacje o tym, czego nie wolno wwozić na Malediwy.

A tu następuje:

1)      NARKOTYKI – za posiadanie narkotyków grozi KARA ŚMIERCI. – robię szybko w myślach przegląd mojego bagażu i zdecydowanie wyrzucam z podręcznej apteczki pokruszoną aspirynę – lepiej nie ryzykować, tym bardziej że jedne z drzwi obok celnika wyglądają tak jakby prowadziły wprost do komory straceń....

2)      ALKOHOL – ponieważ nic nie piszą o natychmiastowym rozstrzelaniu postanawiam zaryzykować z tą butelką w bagażu

3)      PORNOGRAFIA – dzisiaj akurat nie mam przy sobie nic takiego, więc jestem tu spokojny

4)      PRZEDMIOTY KULTU RELIGIJNEGO – i tu zaczynają się schody – widzę, że do tego punktu podchodzą dosyć poważnie. Sprawdzają nawet czy na szyjach nie ma zawieszonych medalików i krzyżyków!!!!

5)      WIEPRZOWINA – nie po to, kurde, jadę na wycieczkę z pełnym wyżywieniem, aby jeszcze wieźć z sobą wieprzowinę

6)      PSY – bardzo mnie ciekawi czy rzeczony zakaz dotyczy również psiny – i przez analogie – jak nie wolno wwozić wieprzowiny to czy wolno z kolei wwozić wieprze? – ale nie ma nikogo kto by mnie to bliżej wyjaśnił

Zbliża się moja kolej. Urzędnik przepytuje, czy zapoznałem się z ulotką, czy rozumiem jej treść i czy mam przy sobie cokolwiek z zabronionych przedmiotów. Zaprzeczam, ale już wiem, że jestem na przegranej pozycji. Wszystkie bez wyjątku bagaże są prześwietlane, a wprawne oko celnika bez trudu wyłapuje zachomikowaną wśród puszek coli butelkę araku. Tłumaczę, że to napój energetyczny, ale podlega on oddaniu do depozytu. Z pokwitowania wynika, że mogę ją odebrać przy wyjeździe za kwotę 25 rupii malediwskich. (kwota ta przekracza wartość zdeponowanej butelki, ale jak to się skończyło to już w innym odcinku).

Przeszedłem przez cło, ale za mną odbywają się ciekawe sceny, zupełnie niespodziewanie- na gruncie religijnym. Otóż, gdy byliśmy na Cejlonie to jako pamiątki kilka osób kupiło sobie statuetki Buddy. I te właśnie statuetki zostały potraktowane jako zabronione na Malediwach symbole religijne.

W jednym z bagaży X-RAY wyłapuje podejrzany kształt. –

Celnik (C) – pyta – Co to jest?

Przy następnym:

C – Co to jest?

PW – statuetka

C – Sorry, zabieramy do depozytu

I tak jeszcze ze dwóch, aż doszli do Adriana, który nie tylko z nie jednego pieca chleb jadł, ale wręcz go pożerał

C – Co to jest?

Adrian (A) – statuetka

A – Mój sąsiad....

C – pokazać.... Ale to przecież jest Budda!!!

A – nie, to Mr. Jones!!!!

Zawołano starszego zmiany – no bo przecież Buddy wwozić nie można, ale odnośnie Mr. Jonesa nie ma takich obostrzeń....

Kolejna wymiana zdań, już pomiędzy Adrianem a Szefem celników (SC)

SC – ja wyraźnie widzę, że jest to Budda!!!!!

A – (spokojnie) – nie wykluczam faktu, że mój sąsiad jest w jakiś sposób podobny do Buddy, ale dalej nie zmienia to postaci rzeczy ze jest to Mr. Jones....

I po dłuższej już chwili Adrian jednak przegrał – statuetkę zabrano do depozytu.

Ale przegrał tak nie do końca- na potwierdzeniu widniało: przedmiot depozytu – Statuetka Mister Jonesa !!!

W końcu opuszczamy halę dworca lotniczego. I tu dalsze jaja – okazuje się że nie możemy pojechać do naszego kurortu – na terenie Malediwów obowiązuje turystów zakaz przemieszczania się w nocy. Mamy jedynie do wyboru – siedzieć przed dworcem (na wyspie nie ma nic więcej) albo na resztę nocki (jest 4 rano) udać się na sąsiednią wyspę do hotelu. Czekamy na decyzję.

-         Napijesz się? –pyta Krzysiu podając mi cały czas trzymany w ręku karton soku.

-         Tak –odpowiadam, piję łyka i krztuszę się – w kartonie trzymanym w ręku przy celniku Krzyś przewiózł jako jedyny z naszej grupy zabroniony tu alkohol – nasz żelazny zapas na czarną godzinę!

-         Krzysiu, jesteś wielki – wyszeptałem-uratowałeś HONOR POLAKA

*           *           *